Er zijn dromen in ons leven, die een droom gebleven zijn.

Die in de loop der jaren, soms voor goed verdwenen zijn.

Maar als door keihard werken een droom werkelijkheid wordt.

Dan voel je, je vanbinnen, zo gelukkig als een kind. 

Ik ben een schrijver 

dit is m’n leven 

Ik ben verslaafd aan mijn klavier

Ik heb de lezer alles gegeven m’n hart en ziel voor mijn publiek

Ik ben een schrijver 

dit is m’n leven

geef mij je zorgen en verdriet,

ik geef je vreugde, gevoel en warmte

heel mijn hart ligt in mijn tekst . 

Dit is van Will Tura .

Ik heb de tekst gewijzigd en " zanger " vervangen door " schrijver " . Gewoon ....mooi ...om iets duidelijk te maken ....Elke morgen word ik wakker met het ochtendgloren . Het nieuwe licht valt door mijn zolderraam  op mijn gezicht .

Mijn kleine zwarte duivel , het schipperke , dat naar de naam Milord luistert is er nog gevoeliger aan en is altijd voor mij wakker . Zijn bench staat op anderhalve meter van mijn bed en de kleine deugniet rammelt aan het deurtje om te laten weten dat hij er uit wil . Ik grom , nog half slapend dat hij stil moet zijn . Heb efkens tijd nodig om wakker te worden . Na een tijdje begint het gerammel opnieuw . En dus sta ik op en doe zijn kooi open en gaan we geruisloos naar beneden . Geeuwend gooi ik de verandadeur open zodat hij naar buiten kan om zijn plasje te doen . Want dat is dringend en moet eerst gebeuren . Als beloning krijgt hij zijn eerste snoepje . De rust keert voorlopig weer . Ik vlij mij languit neer in de zetel met mijn hand achter mijn hoofd . Mij efkens verzoenen met de nieuwe dag ....Milordje springt er ook in en kruipt in de holte van mijn oksel en legt zijn kopje op mijn borst . Zo liggen wij stil en zalig te genieten van dit ritueel en de overgang van de nacht naar de dag .

Door het glas van de verandadeur zie ik het weer aan . Soms wolken , soms helder , soms somber en nat . In dat heilig moment lig ik vaak te mijmeren of plannen te maken ....Deze morgen lag ik te denken aan hetgeen er gebeurde op het duivenhok en ik had het niet gezien ! Mijn beste jonge duiver , Sagan , had gemist . De vraag is en was : Waarom ? De duivin van zijn gebuur , de Witten 129 , was het af getrapt en de Witten zat alleen . Te laat gezien dat de Witten de duivin van Sagan had binnen gedaan ....Sagan heeft zitten treuren   ( hoe zou je zelf zijn ? ) en vertikte het om prijs te vliegen . Tenminste , dat denk ik...En dus werd de Witten van het hok verwijderd en na één dag had Sagan zijn lief terug en zijn vorm steeg . Blijft nu nog de handicap van zijn 5de pen die gevallen is . Maar is dat een probleem voor een vluchtje van 100 km ? Marc Pollin zou zeggen : " 'T is moar een pluimptje ... " We zullen zien ...

Mijmeren.... gedachten kun je niet dwingen . Soms komen dingen terug boven die niet echt gewild zijn ...momentopnames ...het verleden . Brugge 22 april  1992 . Een mens sterft . Een goeie vriend . De beste die ik ooit had . Frank ... Burgemeester van Brugge . Ik heb nooit een ideologische voorkeur gehad . Ben trouwens altijd zeer verdraagzaam geweest . Maar ik werd gegrepen door de persoonlijkheid van Frank Van Acker en door omstandigheden verzeilde ik in zijn ploeg . Ik ben dikwijls met hem op stap geweest in  het St Anna kwartier waar zijn vader Achiel geboren werd , de verloren hoek genaamd . Een pint gaan drinken met het werkvolk . Dat hoorde er toen nog bij . Nu al lang niet meer .... En dus werd Fernand Bourdon , halverwege de legislatuur , zoals dat heet , dienstdoend Burgemeester tot aan de verkiezingen van 1995 . Er werd een schepen benoemd door het partijbestuur waar wij ons niet konden mee verzoenen . Wegens mensen gepasseerd met meer verdiensten ...Bovendien brak er een machtsstrijd los tussen twee clans . Pierre Chevalier , de dood geverfde opvolger van FVA werd aan de kant gezet en vertrok uiteindelijk naar de VLD . Ik zat erbij in die pijnlijke vergadering toen het voltrokken werd . De SP was zijn kopstukken kwijt ....want Fernand Bourdon was niet het type van een boegbeeld . Harde werker in de schaduw van Van Acker , voorzitter van het OCMW , een brave man , nu Burgemeester , maar geen leider . Ook ik was niet tevreden , wegens geen loon naar werken en ik besloot ontslag te nemen . Een donderslag .
Want ....
In mijn geboortedorp Dudzele , dat vanouds een katholiek bolwerk was , had ik voet aan grond gekregen en ook de broodnodige stemmen van  " andersdenkenden " Het klinkt eenvoudiger dan het is !! Het is gewoon hard werken zonder versagen . Vallen en opstaan !! En met mijn ontslag kwam mijn zetel in gevaar die in Dudzele naar de CD &V kandidaat zou gaan . O ramp ....

En de kersverse Burgemeester kwam . Hij zat 3 uur in mijn woonkamer te pleiten . Doe het voor mij , Roger , ik heb je nodig ...3 uur , met de auto en chauffeur voor de deur . Fernand , een brave man , een goede man . En soms kreeg ik medelijden tijdens het gesprek , werd ik week als hij begon over Frank , maar er was te veel gebeurd . En ik lig op mijn rug in mijn zetel , 's morgens vroeg en er komt een beeld naar voren . Het beeld van een droevig man , een Burgemeester met een katje op zijn schoot . Een jong ding dat ik nog maar enkele dagen in huis had . En spinnend sprong ze op zijn schoot en Fernand streelde het beestje , heel teder en liefdevol . En dat beeld is mij bij gebleven . Op het laatst zei hij : " Denk er nog eens over na ..." en zette het katje voorzichtig op de grond . Maar dat moest ik niet , er over nadenken  . En het werd een ramp . Inderdaad . Mijn zetel ging verloren en naar CD&V en Patrick Moenaert werd Burgemeester . Hij deed het zo goed dat ik voor hem stemde , later , en nog later heeft hij er voor gezorgd dat ik hier met de duiven kon spelen . Wat is nu de moraal van het verhaal ?
   Moest het te herdoen zijn ...... ik liet mij overhalen door Fernand Bourdon . Ik mocht dat niet  gedaan hebben .
Die mens verdiende dat niet . Keihard gewerkt en dan de nederlaag lijden ...

Er was te veel gebeurd . Tja ...dat trekt er aan mijn geest voorbij , 's morgens heel vroeg...