Een memorabel weekend .
Zoals gewoonlijk een drukte van jewelste om alle jonge duiven in de gepaste manden , en op tijd , in de gepaste lokalen te krijgen .
Daarna zou Agen naar huis komen . Gelost om 8 uur voor een afstand van 840 km naar Lissewege en wind op kop van bij de start .
Ik had al gepolst bij een paar deelnemers ...beetje voorzichtig ... Wat denk je ? Gaan er thuis zijn vanavond ?
Eigenaardig genoeg waren ze overtuigd van een duif thuis te krijgen . Ik geloofde er niet in . Tenminste toch niet waar ik woon . Ik rekende 14 uur vliegen aan een snelheid van 1000 meter per minuut . De grote vraag hierbij is : Gaan ze doorlopend vliegen en als ze rusten , hoelang gaat dat duren ?
en dus zat ik daar op mijn terras , zonder veel enthousiasme naar de hemel te turen in de hoop op een mirakel .
Een beetje na acht had ik op internet de eerste meldingen gezien in de streek van Arras en een mirakel bleef mogelijk ...
En dan de eerste Belgische meldingen rond halftien ...Dadizele ....Kortemark dat was opeens veel dichter bij huis !
En dan belde ik zoals gewoonlijk naar Kurt van de tandem Vergaerde- Denolf voor een stand van zaken en overleg ...Wat denk je Kurt ? Het gaat moeilijk worden !
Ondertussen was ik al binnenshuis gevlucht want zelfs met een vest aan was het buiten niet meer te doen .
Een gure noordenwind recht uit het zeegat . Je kon de zoute zeelucht proeven op je tong !
Hierbij een beeld van mijn bamboestruik
genomen rond 20 uur .
Bij windstil weer staat die kaarsrecht !!
Ik heb die trouwens in de helft vastgelegd aan het duivenhok want anders ligt die helemaal plat !!
Baah ..En ik zat daar dan in mijn veranda op 3 meter van de klep waar ze moesten vallen .
( Hier heet dat “ het slag “ of “ de pier “ of “ de valplanke “ )
En tijdens het gesprek met Kurt begon het te deemsteren en nam de onzekerheid toe . We vonden steeds minder woorden om elkaar op te peppen en uiteindelijk viel ik bijna van mijn stoel van vermoeidheid na een zware dag en ik besloot een lekker drankje te brouwen met wat ijsblokjes en oude jenever nadat ik Kurt slaap-wel gezegd had en tot morgen !
En ik nipte van mijn drankje en tuurde naar het klepje en het werd steeds donkerder en op den duur begonnen mijn ogen te tranen en moest ik mij meer en meer inspannen om iets te zien .
Mijn duifjes in gedachten . Waren ze nog aan het vliegen ? Ergens aan het overnachten rond de grens met Frankrijk ? Moe gevlogen ? Uitgeput ?
Maak jouw eigen website met JouwWeb