OORZAAK EN GEVOLG 

DEEL 5

Het is eigenaardig hoe bij het schrijven van deze novelle er steeds nieuwe beelden op de voorgrond komen in mijn geest .
Je zou bijna geloven dat dit een soort therapie is . Een verwerking van ....
Ach nee , mijn leven was niet alleen maar kommer en kwel . Er waren veel schone momenten , belangrijke gebeurtenissen , mijlpalen .
Ik sta gewoon even stil bij de feiten die van mij de mens gemaakt hebben die ik nu ben .
Ik heb mij nooit geschaamd over mijn afkomst , over mijn ouders .
Maar als tiener heb ik mij wel geschaamd over onze schrijnende armtierigheid .
Toen wij 16 waren kwamen veel leerlingen met zo’n sportbrommer naar school . Dat tuig werd dan met jaloerse blikken bewonderd door hen die dat om de een of andere reden niet kregen ...

Ik had niet eens eens een deftige regenjas . Het gebeurde dan ook geregeld dat ik na driekwartier fietsen , in de regen , doornat op school belandde .
En dan moesten mijn kleren dan maar drogen aan de mast , aan mijn lijf dus ! Ik was wel wat gewoon , want wij wasten ons altijd  buiten aan de pomp , weer of geen weer !
Ik was 20 jaar toen ik voor het eerst een ECHT bad nam !!
Maar goed , ik begon daar over te zagen . Het begon mij tegen te steken van de “ Flandrien “ uit te hangen .
En vader kaartte het probleem aan bij zijn oudste broer , mijn peter Firmin . Die hadden toch wel een oude regenjas liggen zeker ! Nog van mijn kozijn André , afkomstig uit zijn legerdienst .
Het ding werd opgediept ergens in een schuurtje en had reeds dienst gedaan als vloerbescherming bij het schilderen van vogelkooitjes . Vangkooien die donkergroen geschilderd werden om er zo natuurlijk mogelijk uit te zien . Mijn regenjas was dus ongewild een voorloper van de camouflagevesten voor leger, jacht en visvangst .

 

 

Ik heb wat geknutseld en ik heb ongeveer , op de scheuren na , een waarheidsgetrouwe afbeelding kunnen maken van de gehate regenmantel . Zo heeft hij er uit gezien !!!

Ik sputterde tegen ...ik zou dat niet aan doen . Nooit !! Maar er was geen andere optie . Ik had al genoeg gekost en het kon er niet meer van af .
En dus deed die lange smerige aftandse regenjas dienst bij regenweer . Ik was zodanig beschaamd om daar op school mee gezien te worden dat ik het ding , een paar honderd meter voor school , af deed , oprolde en wegmoffelde onder mijn boekentas .
Er was wel enige verwondering dat ik in zo’n weer zo goed als droog bleef maar ik maakte mij er van af met de opmerking dat het bij “ ons “ niet regende ....
Na mijn eerste vakantiejob kreeg ik dan eindelijk een regenjas die toonbaar was !
De oude jas deed later dienst toen ik ging vissen langs de Damse vaart . Ik viel helemaal niet op tussen het riet en dat kwam goed van pas want karpers kunnen vanuit het water  vreemde , verdachte  zaken  op de oever , goed waarnemen .
En nog later heb ik hem geschonken aan Tom Manders                ( Dorus )  die er twee motten in vond ( Charlotte en Bas ) en er een liedje over gemaakt heeft . 

Ik moest daar dikwijls aan denken toen ik tussen 1987 en 2005 dagelijks met de bromfiets naar het werk reed in alle soorten  weer . ( 12 km ver ) 
Wat een luxe dat ik kon beschikken over een simpele regenbroek die je billen droog hielden ...

De laatste 13 jaar van mijn “ carrière “ bracht ik door in het vakantiecentrum Floreal te Blankenberge . Eigendom van het ABVV .
Ik was er nachtwaker . 5 nachten na elkaar van 21 uur tot 8 uur ‘s morgens . Het leuke er aan  was dat ik daarna 5 dagen thuis was .
Ik was er ‘s nachts als het personeel naar huis was “ baas na God  “ en  mijn baas was heel duidelijk tegen mij geweest toen hij zei dat ik ALLES , maar dan ook ALLES , wat belangrijk was  moest rapporteren , tijdens de briefing met hem , ‘s morgens om 8 uur .

BEELDEN VAN DE FLOREAL ......LUCHTFOTO 'S

Het personeel werd geacht van na het werk ONMIDDELLIJK  naar huis te gaan en niet te blijven hangen in de bar of andere plaatsen .
Ik werd dus eigenlijk , naar mijn gevoel , tot verklikker gebombardeerd , en dat stond mij helemaal niet aan .
Is nooit mijn stijl geweest !! Er was echter geen andere keuze want onregelmatigheden die niet gemeld werden en later toch uit kwamen zouden voor mij tot onmiddellijk ontslag leiden !
Dat was een benarde situatie want ik maakte er vrienden , ook vrienden die soms dingen deden die ...en soms deed ik een oogje dicht !
Wat ik daar allemaal gezien heb in die nachtelijke uren is onvoorstelbaar . Die zaken hebben ongetwijfeld bij gedragen tot de levenswijsheid waar ik nu over bezit .
Ik heb er de grote bonzen van de vakbond leren kennen ...ik heb ze ook naar hun kamer zien kruipen , soms ...
Ik heb praatjes gemaakt met vedetten toen ze er kwamen optreden ...Eddy Wally , Paul Severs , Wendy van Wanten , Joe Harris , Johnny   White ...
Ik heb er stiekem van de kaviaar en de kreeft geproefd bestemd voor de partijbonzen .
Ik heb er mijn geloof in de politiek , in de vakbond , en gedeeltelijk ook  in de mensen verloren .
Ik heb daar gezien hoe een paar mensen een heel bedrijf kunnen verzieken .
Op zeker ogenblik zaten wij opgescheept met een maître die voor problemen zorgde . Een zekere G.V.H . Laten we het op alleen zijn initialen houden .  
De man deugde niet . Aan geen kanten . Hij dronk . Mateloos ....en als hij gedronken had was hij agressief .
Hij pestte het personeel , de dienstertjes ,  speelde mensen tegen elkaar uit . Zette ze tegen elkaar op ...
Tevens zorgde hij er wel voor op goede voet te staan met het hart , het zenuwcentrum van de Floreal  ...directie en receptie .
Hij was een heel goede stielman . Perfect 4-talig . Ervaring zat , ook met grote evenementen en banketten . Een organisatietalent .
En wat alleen in de Floreal mogelijk was .... hij bracht het tot onderdirecteur !!

Hier zie je de man in kwestie

( zittend )

De foto moest dienst doen voor het opsmukken van een promotiefolder ....

De man die inschenkt is maître Pol die ook  te lijden had onder de slechte sfeer .....

Het meisje op de foto , is een dienstertje waarvoor G.V.H. zijn vrouw liet zitten   

Hij heeft toen wellicht gedacht dat er voor hem geen grenzen meer waren  want toen was het hek helemaal van de dam  . Hij organiseerde clandestiene  feestjes na de werkuren , verplichtte het personeel er aan mee te doen , maakte ze medeplichtig .
Ik weigerde eerst om mee te doen maar hij vernederde me in het bijzijn van het ander personeel , maakte mij belachelijk , klootte en pestte mij op alle mogelijke smerige manieren .
Zo’n gasten hebben het vaak door dat je bang bent om je job te verliezen . Ik was bijna 50 en dan liggen jobs niet voor het rapen .
Hij verplichtte mij om mee te drinken , alhoewel dat voor mij verboden was wegens  van dienst zijnde ...
Toen ik zag dat het helemaal uit de hand liep en er dingen gebeurden die echt niet meer konden , greep ik in !
Toen het personeel “ uit geklokt  “ was om bijvoorbeeld 1 uur ‘s nachts en geacht werd van niet meer aanwezig te zijn en er om 4 uur nog steeds volop sloten drank vloeiden , stuurde ik iedereen naar huis , onderdirecteur inbegrepen .
De morgen daar op  heb ik mijn baas in gelicht . Ik heb hem op het hart gedrukt om geen slachtoffers te maken , geen ontslagen . Gewoon orde op zaken stellen uit noodzaak en allerlei andere overwegingen zoals onder andere  veiligheid  .

Mr Madou verzekerde mij dat hij met G.V.H. zou spreken en dat er geen gevolgen zouden zijn .
Toen werd het pas menens .... Ik was vakbondsafgevaardigde ...beschermd ...mijn baas was ...de vakbond zelf ! , daar ergens ver weg  in de ivoren toren te Brussel !!! Niet evident maar pijnlijk waar !!
Voor mij was dat de zoveelste uitdaging . De strijd tegen het onrecht , de corruptie .
G.V.H . ging tegen mij te keer  als een dolle hond . Het heeft geen naam wat ik toen moest door staan . Hij achtte zichzelf ongenaakbaar , onaantastbaar .
Veel dienstertjes trokken huilend naar huis . Zijn tactiek was simpel en smerig .
Hij gebruikte zijn charme ...zij deelden hun zwakke plekken met hem , hun soms problematisch privé-leven , liefdesleven .
Strikt vertrouwelijk , maar hij vernederde hen , maakte hen belachelijk door de geheimen te grabbel te gooien ...
Een klein voorbeeld , een typerend voorbeeld ....
Veel meisjes waren niet lang naar school geweest . Ze schreven de bestellingen van de klanten neer  op  van die notaboekjes .
Er was er ene die voor een klant een “ Poire Williams “ nodig had en ze had op haar boekje geschreven “ Pwaar Wiljams “ .
Hij had het briefje onderschept uit de vuilnisbak en hield er de zot mee ....TYPEREND !! 

Maar wat hij niet wist was dat ik ‘s morgens , tijdens de briefing met de baas , geen blad meer voor de mond nam .
Hij vroeg mij ...” Hoe was de nacht ? “  En ik  “ Schitterend !! Ik heb toch zo’n 6 a 7 pinten gedronken ... “  De baas steigerde .
Jamaar ....niets te jamaren  , zei ik , ik had toestemming van uw onderdirecteur , er zijn getuigen , en als ik niet mee drink is het voor mij niet meer leefbaar .... Jamaar ....Trek uw plan ! zei ik , het is niet mijn probleem meer .
En op een dag hing er een brief uit ... “ G.V.H . heeft ons verlaten .... “ Er ging een zucht van verlichting door de Floreal ....
Hij had een stille wenk gekregen  . Ik heb  hem overleefd .

Schrijf ik deze regels 15 jaar terug dan zou het in veel scherpere bewoordingen zijn .

Maar tijd heelt alle wonden .
Hij is dood en geoordeeld . Over de doden niets dan goed . Maar ik kan het hier toch niet  verbloemen .  Hij was geen goed mens !
Hij rustte in vrede . Amen !
Ook Bert Hummel heb ik overleefd . Een Hollandse crisis-manager . Aan geworven voor de gezondmaking van ...
Hij kreeg een klein fortuin  als maandloon !
Nog nooit gezien , nog nooit vertoond ! De show die toen opgevoerd werd .
De vet-betaalde pummel van een Hummel zou van de Floreal een modelbedrijf maken ....
Maar het vlees is zwak en ook Hummeltje ging zijn boekje te buiten en ik had toen het GSM-nummer van de grote baas in Brussel op zak .
En Hummel vloog  de laan uit ...
De littekens en de krassen op mijn ziel kan ik niet weg cijferen . Ze zijn er . Ik ga er goed mee om .
Mijn hobby , de duivensport , helpt wellicht veel mee in dit genezingsproces .
De sport is dermate geëvolueerd  dat je verplicht bent om je 100 % in te zetten . Er is geen ruimte om te zitten  kniezen  ergens in een hoekje .
Ook voor de manager geldt de spreuk : “ Een gezonde geest in een gezond lichaam “

Men heeft gepoogd om mij wat bij te werken onderweg , beetje bij te schaven . Het idee was goed , de middelen niet !!
Het doel heiligt de middelen zegt men . In mijn geval hebben dreigementen , geweld en straffen nooit iets uit gehaald . Het was alleen maar olie op het vuur .
Soms ben ik een tikkeltje jaloers op de kindjes van tegenwoordig . Van die gevallen , zoals ik er een was , wordt nu werk gemaakt zonder geweld , zonder roepen en tieren . Kinderen met een achterstand bijvoorbeeld worden niet meer uit gelachen maar krijgen bijlessen .

Men heeft tegenwoordig al compassie met gevangenen die op de grond moeten slapen op een matras !!! Waar gaan we naar toe ?
Je genen , uw DNA kan je niet ontlopen . Je kan er leren mee leven zoals ik gedaan heb . Er mee om gaan op een goede manier .
Mijn grootvader Louis Casier zat op zolder klaar met de bijl in aanslag toen de bezetter de duiven kwam op eisen .
Hij had ze weg gemoffeld en ze hadden een rubberbandje rond hun nek om het ronken tegen te gaan . Die bandjes waren geknipt van een oude fietsbinnenband .
Ze konden eten maar geen gerucht maken ....
Grootmoeder moest zeggen dat hij op het land aan het werk was en dat er geen duiven meer waren ....
Had er één Duits zijn kop door het zolderluik gestoken , het was met hem gedaan ! Zo zijn we ....
Mijn vader ging bij nacht en ontij gaan vissen , langs het kanaal . Ze hadden het niet breed en een pannetje paling kwam goed te pas .
Hij had geen vergunning . Hij werd “ gepakt “ . Zijn visgerief zou in beslag genomen worden . Hij zat beneden tegen het water, 5 meter dieper , en hij werd aangemaand om naar boven te komen  , om zijn gerief af te geven .
“ Kom het maar halen ....”  was zijn antwoord . Wijselijk gingen ze op dat voorstel niet in ...
Hij werd veroordeeld tot in totaal 70 Belgische franken . Ik schrijf 23 juli 1941 .

( In mei 1940 werd de broodprijs vanuit Brussel voor het hele land opgelegd, aan 2,40 BEF voor een brood van 900 g en vier rantsoenzegels van 225 g per dag en per persoon. In 1949 was de rantsoenering van het brood voorbij en werd opnieuw gerekend met broden van één kilogram, die toen 6,90 BEF kostten. ) 

Hij woonde alleen bij zijn moeder , was kost-winnende zoon en t was crisis ...het was oorlog !
De volgende nacht zat hij weer te vissen . Meer beschut , nog meer gecamoufleerd !  .... Zo zijn we ...

Dus ja ...het grootste opknapwerk aan mij , heb ik zelf gedaan . En ik heb ook een paar mensen ontmoet die een heilzame invloed op mij hadden .
Een er van was Jos Colson , mijn studiemeester van de vakschool . Slimme kerel  !!! Want hij wist hoe hij mij moest aan pakken .
Roger Dewaele ...hij heeft mij mijn stiel geleerd . De liefde voor de stiel . De liefde voor het tekenen , plan tekenen .
Iets creëren op een maagdelijk stuk papier . Magisch !!

En daar was ook mijn vader ! Hij heeft mij weerbaarder gemaakt , de vechtlust in mij aan gewakkerd . Van kleins af , altijd achter zijn gat ...
door veld en wei ...Hij sprong over slootjes , hij daagde mij uit ! “ Spring ! “ zei hij  “ Spring Godverdomme !!! “ En ik sprong , en ik zat er midden in !
ik werd er uit gevist en uit gelachen ...
En als hij het niet zag oefende ik in den hof , zonder slootje , en de volgende keer ...met de hakken over de sloot ....
Vader haalde de schouders op . Er lag al een bredere sloot op mij te wachten ...

Mijn ouders . Mijn trouwdag ...21 october 1972

En dan is er ongetwijfeld nog een man die een heel grote invloed op mij gehad heeft op latere leeftijd . Frank Van Acker .

Ik keek naar hem op . Ik volgde zijn voorbeeld . Hij was de intelligentste man die ik ooit ontmoette .
Van hem leerde ik verdraagzaam te zijn tegenover andersdenkenden . Uw woord  te houden . Te luisteren .
Op het kabinet van de burgemeester hing er sinds jaar en dag een kruis . Toen na 100 jaar CVP meerderheid , hij als socialist , daar zijn intrek nam vroeg men hem of dat kruis soms niet weg moest .
” Laat maar hangen “ zei hij “ het hangt niet in mijne weg ! “
Later zei hij mij eens ....” Wel ja , dan had ik tenminste nog iemand om tegen te klappen als het slecht ging ...”
Frank Van Acker . Zo maken ze niet meer !
Ik zou nog uren , dagen kunnen schrijven . Papier vullen met anekdotes .
Samengevat , na 70 jaar ...
Ik heb geen trauma’s , geen bitterheid of frustratie . Neen ! Het is wat het is en het is zo , omdat het zo moet zijn ...
Ik heb geen schulden , ik heb een eigen dak boven mijn hoofd , ik heb geen strafblad en ik mag nog OVERAL mijn gezicht tonen !
Ik ben voorlopig redelijk gezond en als de zon schijnt en de vogeltjes fluiten en de duiven goed vliegen ben ik gelukkig .
Maar de weemoed  is nooit ver weg . Om wat geweest is en om wat niet geweest is .

Ik koester die gevoelens en die herinneringen en dat is mijn goed recht .

 

 

 

wordt vervolgd....

Achiel & Frank

 
In 1975 overleed de Brugse staatsman Achiel van Acker en één jaar later werd zijn zoon Frank van Acker burgemeester van Brugge.

De historische verkiezingen van 1976 maakten een einde aan 100 jaar katholieke hegemonie in de gemeenteraad. Sindsdien wordt onze stad bestuurd door een coalitie, de eerste legislatuur zelfs met een bont gezelschap van de dissidente lijst christen-democraten, de socialisten, die de burgemeester leverden, de liberalen en de Volksunie. Een prachtig staaltje van daadwerkelijk pluralisme. De droom van Achiel van Acker, ooit burgemeester worden van zijn geboortestad, zag hij niet in vervulling gaan. In 1944 legde hij de grondslagen van onze sociale zekerheid en als Eerste Minister en Kamervoorzitter bouwde hij een dusdanige reputatie op dat hij ook nu nog nationaal gewaardeerd wordt. De desastreuze schooloorlog (1954-1958) gebeurde tijdens zijn bewind maar het meest logische principe, godsdienstonderwijs voor of na de lesuren, werd verworpen en werpt ook nu nog altijd een schaduw over het onderwijslandschap. 

Men zegt wel eens dat de Bruggelingen nuchter zijn, ja zelfs een beetje achterdochtig en het mag dan ook geen verwondering wekken dat in de door het Brugsch Handelsblad georganiseerde enquête Achiel Van Acker naar voren kwam als grootste Bruggeling. 

Deze website is een passende hulde aan twee eminente vrijzinnigen, die, in een geest van verdraagzaamheid, perfect konden samenleven met alle Burgers van deze stad.