ARTIKEL NR 52

zaterdag 11 april 2009
HET GEVECHT MET DE TRONK .

Wanneer ik dit artikel aanvang is het eindelijk lente ! Later, veel later dan anders .

Het was een lange , klamme , sombere winter en mensen zoals ik begonnen op het eind serieus heimwee te krijgen naar de zon die alles weer tot leven wekt !
Telkenjare sta ik vol bewondering te kijken naar dat schouwspel .
Die ongelooflijke oerkracht die schuilt in de kosmos  , in het heelal .
Die enorme energie van moeder aarde die samen met de medewerking van de zon alles uit zijn winterslaap haalt .
Al die nieuwe frisse kleuren . Ik zag aan een kruispunt een verwaarloosd stuk grond bedekt  met "pisseblommen" ( lees : paardenbloem ) in volle bloei . Een feest !! Een symfonie van geel  en groen !
Voor velen is dit hinderlijk onkruid , voor mij een wonder.
Het wonder van de lente . De muggen dansen weer in de avondschemering .
De merel zingt zijn lied ,'s morgens heel vroeg al.
Het klinkt vrolijker dan enkele dagen geleden , en de merel , ook hij weet waarom !
Niets kan tippen aan de lente, wegens Pasen , kuikentjes en lammetjes ,wegens de Ronde van Vlaanderen , Parijs-Roubaix , wegens opnieuw met de duiven spelen , anders dan vroeger , elektronisch , miserie, rompslomp , stomme reglementen waar melkers op afknappen .....

Maar we spelen .

En de duif die thuis komt , die zegevierend aan gestormd komt , dat zal nooit veranderen !

En ik denk terug aan die lente van 1973 toen ik , na veel gemaakte overuren , met genoegen naar mijn nieuwe ( ?? )duivenhok stond te kijken en naar de eerste bewoners die , onwennig nog , op de valplank kwamen piepen .

Achter ons huisje was er plaats zat en de plaats van het duivenhok lag al vast toen ik daar voor de eerste keer op verkenning ging .
Beschut , aanleunend bij het huis , beschermd tegen de harde westenwind , kijkend naar het zuiden , en enkele meters achter de aftandse bergplaats ,  waar mijn kweekhok in gevestigd was , die er voor zorgde , dat ook aan de voorkant kant het hok  beschermd was tegen felle wind , maar toch met volle teugen kon genieten van de deugddoende  zonnestralen .
Meegenomen was dat door het plaatsen van het duivenkot het noorden afgeschermd was en  er een zone geschapen werd waar het aangenaam vertoeven was .
Het materiaal bestond zoals gewoonlijk uit oude ramen en deuren , eternit-platen en " terre-papier "  ( terre = asfalt ).

Op de bijgaande foto kan men dat allemaal zien .

 

Aan de oostkant was  voorzien om later nog een stuk bij te zetten en daar werd dus niet te veel werk van gemaakt .

Voor het er stond waren er wel enkele serieuze discussie 's geweest met mijne pa want die dacht van daar efkes in zeven haasten een soort werfkeet neer te poten zoals hij dat gewoon geweest was in " den bouw "

Vader had daarvoor echt niet veel nodig . Een hamer , een tang en een zaag en een pak nagels .

Iets loodrecht zetten was nogal simpel .

Hij kneep één oog dicht , keek langs de keper naar een vast loodrecht object in de buurt , bvb een hoek van het huis , en met een precisie  die je niet voor mogelijk houdt slaagde hij er in de hoeken van de constructie vast te leggen .

De rest was kinderspel . Het gevloek en geketter moest je er maar bij nemen , als de oude st Jozefzaag soms plooide onder het geweld van de stoere bonk en bleef steken in het hout .

Miljaarde.....

Ik had er soms mijn buik van vol , maar wat wil je , zonder zijn hulp was ik ook nergens....

Vader....ik heb hem ooit , bij zomerdag een oude tronk zien omleggen .

Hij had het warm . De bovenste helft van zijn blauwe versleten overall met de mouwen rond zijn middel geknoopt .

Zijn bruin-rood-blauw geruite hemd wijd open , de mouwen opgerold .

Zijn werktuig , die oude zaag die nog van zijn vader geweest was en die zelfs een paar tanden miste !

Een grimmige trek op zijn gelaat , de tanden op elkaar. Het was HIJ of die TRONK !!

De spieren spanden zich als koorden op zijn machtige armen .

Het zweet stroomde....

Ondergetekende moest , toen we ergens in de helft waren ,  uit alle macht duwen tegen de stam omdat de zaag niet zou geklemd raken  en telkens als de zaag dubbel plooide was het van : " Gij duwt gij zeker niet , Godver... !! "
Ik was 16 en het was een van de zeldzame keren dat ik tegen hem in ging ...
En ik vloekte en gromde : “ Ik kan godverdomme niet duwen en trekken tegelijk hé , ik heb mijn twee handen nodig om aan de zaag te trekken , miljaarde ...”

Ik verwachtte donder en bliksem maar die kwam niet . Gelukkig niet .

We stonden , buiten adem , tegen de oude tronk geleund , onze laatste krachten verzamelend , elkaar aan te kijken en ik zag respect in zijn ogen en ook medelijden .
“ Komaan jong , nog een duwtje !! “ Hij zei het heel zacht , bijna smekend .
We hadden het hout nodig om de was af te koken .
Om te stoken onder zo’n ouderwetse machine 
waar wel tweehonderd liter water in kon .
In het deksel was een soort schroef gemonteerd aangedreven door een dynamo en als het water kookte ging het deksel dicht en de schroef nam  het werk over dat  moeder vroeger deed ...  de waskuip , buiten in de zon . Hard labeur !!
Op de ketel stond ook een “ wringer “ gemonteerd . Twee rollen die je kon aanspannen naar wens , bediend door een wrang .
En je haalde de was met een stok uit de ketel en draaide het door de wringer . Gedaan met wringen met de handen ! Leve de vooruitgang !!

En vader ....hij zette zich op zijn gat ,
de voeten onderaan tegen de tronk om zich af te duwen , vloekte nog eens , en trok woest aan de zaag en ik trok even woest terug .    

En de tronk plooide .
Een veldslag was gewonnen , maar t was nog niet gedaan !
Want toen moest hij nog zoals we in West-Vlaanderen zeggen “ gekleend “ worden .
Dat wil zeggen , ontdaan van zijn takken en spillen en de stam netjes in stukken van +/- 40 cm .
Niets ging verloren . De kleine takken werden in bussels gebonden door middel van een houtpaard . Daar werden de takken in gestapeld en aangetrokken met een hefboom en ketting . En dan gebonden met een ijzerdraad  . Primitief maar doeltreffend .
De bussels werden gekruist  gestapeld  tot wat men in het Westvlaams een “ houtvumme  “ noemt .
Dat klein hout diende later om de was af te koken . Dat was mijn job , en ik haatte het , want je kon er niet van weg omdat je het vuur moest onderhouden .
Op den duur werd ik ongeveer zo’n was-afkook-specialist want hoe eerder de was kookte , hoe eerder  ik  kon genieten van mijn vrijheid .....

 

Ik moest daaraan denken toen ik een nieuwe zaag ging kopen .
Zo,n modern ding . Een boogzaag met een vervangbaar stalen blad dat je kon opspannen .

Zo'n zaagblad werd nooit " gezet " .
Als het zaakje bot werd , gewoon weggooien en een ander er in .
Het begin van onze wegwerpmaatschappij ?
Ik had dat ding nodig want voor het geplande hok stond een oude pruimelaar .
Een reusachtige boom met een stamdoorsnede van toch wel 50 cm.
Het had heel wat voeten in d' aarde  om mijn knorrige , vrekkige huisbaas te overtuigen , maar uiteindelijk won ik het pleit en mocht ik de boom om leggen .
Zodoende kon ik mij er twee keer aan verwarmen . De eerste keer bij het kappen ,
klieven en zagen en de tweede keer aan mijne " Peeters " kookhaard .

Hout van fruitbomen is zeer hard , vooral dat van pruimen - en kersenbomen , en het brand als steenkool. (zei de ervaringsdeskundige )
En het was nodig ook , want het was bitter koud , die winter en mijn vrouwtje moest goed gesoigneerd worden want ze was in blijde verwachting .

We keken elkaar nogal verwonderd aan toen  de huisdokter ons glunderend proficiat wenste.
In Brugge zeggen ze :

" j'et dat eer of een beuze met gald (geld ) " >. JUIST !!

Mijn kweekhok was een samenraapsel van afdankertjes van vader en van mijne maat Raftje Verschaeve .
Tja , ge moet blij zijn met wat ge krijgt hé .
Buiten de Angoulème-duivin had ik echt niet veel  bijzonders zitten .
Een tiental koppels die wonderwel kweekten en toch voor zo'n 30 jongen zorgden .
En dat was meer dan genoeg voor een begin en een aanstaande vader ....

Het duivenlokaal werd toen uit gebaat door Henri Casier.
Hij was de oudste zoon van vaders enige broer Firmin die tevens de oudste zoon was van Louis Casier.
En om de zaak te steunen kwamen de broers van Henri naar Dudzele spelen in café Sportwereld .
Maurits van Westkapelle met in zijn zog schoonvader Camiel Boi en André van Lissewege.
Henri begon van de weeromstuit ook te spelen op de oude leegstaande hokken van Cyriel De Coster  en er was natuurlijk ook nog mijn vader en ikzelf en zelfs ( ik zou die nog vergeten ) was er nog  de oudste zoon van Henri , de Willy , waar ik mee in school gezeten heb en toen ook al op eigen benen stond , die ook een hokje in elkaar had geflanst , ergens op een zoldertje .

En we speelden .

Het was een familiezaak .

Het waren onze gloriejaren en als ik daar nu op terug  kijk heb ik er opnieuw deugd van .
Ik herinner mij uitslagen met drie-vierhonderd jonge duiven  in strijd , waarop hooguit een paar vreemde namen op stonden en voor de rest slechts één familienaam op voorkwam .

Casier , casier, casier....Jérome , Maurice , André.....Roger !! Want ik deed mee hoor !! Meer dan mijn deel !

Maar vader spande de kroon . Pas met brugpensioen was hij onklopbaar.
En hij gaf iets . Ik was er zeker van !!

Soms betrapte ik hem er op dat hij , van de apotheker  komende , dievelings naar boven stormde met in zijn handen een in bruin papier verpakt pak  dat mij deed denken aan een doos pralines  .
Op de vraag wat er eigenlijk in zat antwoordde hij  steevast :
" Kurieusneuzen en vraagsteerten ! " en daar kon ik het mee doen !! Ik zei tegen hem
dat het toch niet schoon was om dingen te verzwijgen voor zijn oudste zoon ,
pas getrouwd en kort bij kas , die ook zijn deel van de koek wilde .

Maar het was allemaal  boter aan de galg....

Op een keer had hij op het werk een verkeerde beweging gemaakt en er zat water in zijn knie en hij moest enkele dagen rusten .

Zodoende moest ik alleen gaan werken , want in die tijd werkten  wij samen , bij een kleine zelfstandige , Leon Clement , onderaannemer van dichtingswerken .

En op een bepaalde dag was ik vroeg thuis .

Ik ging altijd even langs bij moeder om haar dag  te zeggen .
Ik moest haar even gezien hebben ...en vader was boven bezig met zijn duiven en in
de divan lag weer zo'n verdacht uitziend pak van de apotheker en ik dacht : " Het is nu of nooit ! "
En eer moeder goed besefte wat er gebeurde stortte ik mij op het pak en in dezelfde  beweging scheurde ik het bruin papier kapot .

CONSTERNATIE ! " Ooooh...." zei moeder en het was al wat ze kon uitbrengen !
Het brave mens had zwijgplicht....Na één blik op de inhoud wist ik genoeg ,
want de schreeuwerige  kleuren in rood , purper en geel van BLITZ , herkenbaar van op 100 m afstand , hadden het geheim onthuld.

Blitz-ampullen dus !!

En op dat moment kwam hij beneden ,
toen ik daar stond met het geopende pak in mijn handen .
Eerst verbijsterd , dan dreigend en uiteindelijk bulderend van het lachen .
Jullie moeten weten dat vader zijn oudste nogal hard had opgevoed .
Hij heeft mij nooit gespaard en ik was zijn rechterhand bij allerlei zaken waar ik het ooit nog wel eens over zal hebben .
Als hij mij kon in de luren leggen ging hij het zeker niet laten .
En als hij mij  " te stekken had " lachte hij mij nog uit op de koop toe .
Het moet volgens hem DE manier geweest  zijn om mij weerbaarder te maken .
En blijkbaar is hij daar redelijk in geslaagd .
Er zat ook  een zekere sportiviteit in het hele gedoe want als ik hem eens terug pakte kon hij daar  smakelijk om lachen ....Ik was nog heel jong toen ik hem eens op 1 april naar de kruidenierswinkel van Gerard Gardin en Esther  zond omdat die hem dringend moesten  spreken .
Jammer genoeg was hij toen niet echt welgezind en hij grolde :

" Wat heeft die nu weer te kort? "

Die keer moest moeder er toch wel tussen komen met :

" Wat wil je , Jerome, je hebt het hem zelf  geleerd !! "

Enfin , ik ga tot slot nog iets vertellen over die Blitz-ampullen .

Hij speelde er de pannen van het dak mee maar hij had ook nog van het beste zitten

van mij en Romain Haelterman en dat speelde ook mee !

Want ik speelde met die ampullen  weliswaar  enkele prijzen meer maar mirakels gebeurden er niet !!

Ik ga in dat verband eens iets vertellen . Het jaar er op ging het bij vader van geen kanten .

Kommer en kwel zeg maar !!

Hij had een verbond gesloten met moeder en ze speelden samen ,
maar moeder moest elke week bijleggen en van winstdeling was er geen sprake !
Op een bepaald ogenblik was ze het beu en stapte uit de business .
Het moest er om doen , maar de week nadien was er de grote jaarlijkse stierenvlucht
in Westkapelle .
Vader had duchtig het mes gezet in zijn jonge duiven bestand en de overblijvenden een DUBBELE dosis Blitz gegeven .
Hij trok er met 6 naar die vlucht uit Clermont en verpletterde de concurrentie .
Ik herinner mij dat het nogal troebel weer was en Noordenwind met slecht zicht !
Er waren zo'n 600 duiven en zijn 4 eerst getekenden zaten in de 20 eerste .
Het was vuil weer , eigenlijk half-rampvlucht weer...Hij speelde zo'n 20.000 oude Belgische franken en in die tijd was dat niet niks .
En moeder ...zij wilde haar deel , maar dat kon niet meer wegens uit de ploeg gestapt ,
maar ik geloof dat hij haar toch wel iets gegeven heeft .
Ik heb later die duiven nog gehad om uit te kweken maar er kwam niets uit dat wilde deugen .
Marcel Goetinck uit Brugge heeft met Blitz een gans hok JANSSENS  kapot gespeeld en ook de tegenstand en toen het begon te minderen heeft hij totaal verkocht .

Met de opbrengst ging hij  zich verse JANSSENS gaan aanschaffen , maar het was voorbij .
Over en  out !! De mannen van de  " vuilkarre " hadden het ontdekt .
Telkens als zij zijn vuilbak in de camion kieperden was dat een gerinkel van jewelste en nieuwsgierig geworden , spraken zij er over met een paar duivenmelkers en we waren vertrokken....!!

Aan U beste lezer om uw conclusie 's te trekken .

De raad die ik mee  geef is oppassen met al dat spul en zeker de dosissen in acht nemen !!           

In de zomer van 73 kwam ik tot de conclusie dat er door al die toestanden niet veel meer overbleef van de lijn van het WITSLAG 61 en ik zou naar versterking uitzien .

Daarover vertel ik volgende keer verder bij leven en welzijn

Met vriendelijke groeten

Roger Casier

    

Maak jouw eigen website met JouwWeb