Ik ben niet echt tevreden over mijn vorig artikel .
Vanuit journalistiek oogpunt best wel O.K , gebaseerd op feiten ,  maar ik besef dat ik slechts één kant van de zaak belicht heb .
Zelfkennis is het begin van de wijsheid . Zelfkritiek is er een onderdeel van , een logisch gevolg .
Ik zie opeens weer beelden van vroeger ...( heb ik wel meer last van de laatste tijd )
DE NIEUWE COLIBRI  in de Baliestraat te Brugge op de wijk St Gillis .
Zo'n bruin café , een volkscafé , waar iedereen gelijk was ....
Dokwerker , pennenlikker , bouwvakker , bakker , beenhouwer .... 
Vader trok er naar toe , met zijn mandje van vier , gevuld met 4 weduwnaars .
Met de bus van de lijn  Knokke - Brugge met halte te Dudzele , ons geboortedorp .
In het lokaal was de rook er te snijden . De rieten manden met de ingekorfde duiven gestapeld tot tegen het plafond . Het gerstenat vloeide rijkelijk tot nut van t algemeen .
De eerste keer dat ik mee mocht was ik , geloof ik , rond 16 jaar . Ik keek mijn ogen uit . EEN  grote familie !! Er werd gelachen , gevloekt ,  gewed  , gezeverd en gedronken .
Mensen , duivenliefhebbers , die ik nog nooit gezien had , ze klopten mijn vader op de schouder en zeiden : " Aaaah,  Jerome is da je zeune ? "  Tuurlijk ... " En.. ga je er ook een duivenmelker van maken ? " Tuurlijk !! 
En tegen mij ..." Heb je al een lief ? " Nee , dat had ik niet ! 
" Goed zo !! Vrouwen ...niks dan miserie ... kom , laten we er nog een pakken , achter ons trekken ze de lere ip " ( vertaling : de lere = ladder ) 
Ik herinner mij Michel Van Tuyckom . De secretaris . Die naam zal weinigen nog iets zeggen en dat betekent dat ik oud wordt , een der laatste getuigen van een tijd , die   als ik eraan terugdenk mijn ogen vochtig maken  .
Hij had ook een serieuze vinger in de pap bij het Brugs Verbond en het 6-verbond , later kapot gemaakt door Piet Eigenbelang en Jan Jaloezie .... 
Michel ...een gezellige dikkerd  , letterlijk en figuurlijk een zwaargewicht , een ronde bril op zijn neus , met zwaar montuur , die tegen een stootje kon , zoals " ze " die nu niet meer maken !!
Verder... ALTIJD die onafscheidelijke dikke sigaar in zijn markante kop en als je voor hem zat om je poulebrief in te vullen blies hij de rook in je gezicht . De sigaar tussen zijn tanden ....  
Ongezonde situatie in het kwadraat . Maar  ik heb  de indruk dat er minder zieken waren dan nu !! Misschien wel omdat ze eerder dood gingen .....
Als dan de constateurs gelicht werden en de aankomsten opgeschreven werden op een groot blad , troepten de melkers samen rond de tafel om toch maar  niets te missen .
Sommigen gaven dan luidruchtig commentaar , vooral als het om de eerste prijs ging of de eerste vette aangeduide  serie 's  van 2 en 3 ...
Dat gaf meestal aanleiding tot wat geharrewar , wat gezever en ongenoegen van de constateurzetter  van dienst , en zijn " rechterhand " die het blad moest invullen . Dat blad ging dan naar de uitslagmaker om de uitslag te kunnen  maken . Het klinkt als iets uit de middeleeuwen maar eigenlijk is dat nog niet zo heel erg lang geleden ...
Het was soms zo erg lawaaierig dat de man aan de tafel stopte met uitlezen tot het min of meer stil werd ...
Later , omdat de liefhebbers nu eenmaal geen discipline aan de dag legden , werd je naam afgeroepen en mocht je bij de tafel komen . ALLEEN  !!
Och , ik heb het ook nog allemaal gedaan en het is heus niet prettig als er een over je schouder staat mee te kijken en commentaar staat te geven ...
Uiteindelijk kwam alles weer goed , viel alles in de plooi .
De winnaar gaf een rondje , de verliezer liet zich niet kennen en zette er een tegen ...
Schol , Santé en dat we ze nog lang mogen mogen ....
De cafébazen speelden een grote rol in gans dat gebeuren . De rol van de tapkraan was zeker niet te onderschatten . 
Sommigen waren ook nog eens duivenmelker en dan was het helemaal mooi !!

Op de foto hierboven . Links mijn peter , Firmin Casier , vaders oudste broer , Firmin Casier was de schrik van de streek ....
In het midden : Cyriel De Coster , cafébaas , duivenmelker , uitslagmaker , constateurzetter  , bestuurslid . Naast hem rechts , de facteur waarvan ik alleen de achternaam ken . Immers hij werd alleen aangesproken met zijn achternaam ....SCHOTTE  DE FACTEUR ... Schotte was een tijdje tandemgenoot van mijn Peter . Maar het foeterde niet . Hij moeide zich te veel !

Maar eigenlijk vervulden zij ook een erg sociale rol . 
Ze waren het cement tussen de leden . Een soort ombudsman en sommigen vervulden die rol met verve . 
Een commerçant moet met iedereen overeen komen nietwaar .... 
Conflicten werden in de kiem gesmoord . Een paar te kort gedane liefhebbers doken in de glazen , werden steeds loslippiger . De patron luisterde ...
Sommigen dreigden om weg te blijven als er geen beternis kwam  in hetgeen hen stoorde ...
En de patron lichtte discreet het bestuur in op de vergadering  ....
" Mannen , jullie gaan moeten oppassen hé , want Jan , Piet  en Jef gaan het aftrappen als dat spelleke hier blijft duren . Doe er iets aan  hé . Ik moet tenslotte ook leven hé ...
Allez , drinkt er ene van mij en los dat een keer op hé ...."
Het is maar een voorbeeld hé , hoe het er aan toeging .
Mensen van mijn leeftijd kunnen 1000 zulke verhalen vertellen .
Er was ook minder achterklap omdat een duivenlokaal een parlement was . Iedereen kon alles horen van iedereen . 
Ik herinner mij , tafels die bijeen geschoven werden , een groep van 10 mensen en meer en tegen de patron ..." laat ze maar komen .... "
Ik zat er bij ( of wat dacht je ) en het was goed dat ik er goed tegen kon , want als je glas half leeg was stond er al een verse naast .

 Sommige cafébazen hadden er een handje van weg en vroegen niet eens meer wat je wilde drinken ....De een is al leper dan de andere !
En nu ?? Nu staan ze in hoeken en kanten te fezelen met een waterke of een colaatje in de hand .
Je kan onmogelijk horen wat ze zeggen
en heel erg waarschijnlijk is dat maar goed ook .
Ik wil niet overkomen als een oude zagevent maar ik heb heimwee naar die tijd van vroeger  . Tenminste over één aspect er van .
Het ging er stukken  gemoedelijker aan toe . Winnaars konden nog op veel sympathie rekenen .
In ons dorp kende iedereen iedereen . Duivenmelkers waren er veel meer dan nu  en toch kende iedere duivenmelker , de andere  .
Wat ze deden , waar ze woonden ...
Het verschil met NU ga ik NU niet beschrijven . Iedereen weet het , iedereen ziet het,  voelt het  .
Ondanks de vooruitgang , internet , digitalisering , sociale media  zijn de relaties tussen mensen er niet op verbeterd .
En nu kom ik bij het punt dat ik wil maken .
In mijn vorig artikel was ik nogal scherp tegenover de maatschappij-besturen  . Ik beschreef het nogal zwart-wit .
Mede door de dingen die gebeurden en de impact om mij persoonlijk ....
Er zijn er nog zoveel die volgens het boekje werken . Die zich uitsloven om er iets van te maken .
Het is de dag van vandaag niet simpel meer . Behalve enkele zeldzame idealisten doet niemand nog iets gratis . 
Laatst zei een van die bestuurders  tegen mij ...." wij hebben 10 medewerkers , zij krijgen 30 euro per prestatie . Het wordt steeds moeilijker om rond te komen "
En dat zette mij aan het nadenken . Niemand doet nog iets gratis ( buiten een paar uitzonderingen ) en dat is hun volste recht .
Personeel vinden is niet gemakkelijk . Want helpen betekent minder tijd voor je eigen duiven .
Duivensport wordt steeds meer professioneler , commerciëler .
De tijd van Jan met de pet die duiven hield als alibi , om naar het lokaal te kunnen , ligt al lang achter ons .
Mijn vader ging de maandagavond " naar de uitslag gaan kijken " die aan de muur hing in het duivenlokaal .
Het had alles te maken met " nadorst " ....
Hij was bouwvakker ....lang voordat de 5 daagse werkweek een feit was hadden ze dat in de bouw al lang zelf uitgevonden .
De maandag werd er nooit gewerkt .
In de cafés kreeg je uwe " maandag " . ( de eerste gratis)
De cafébaas of bazin wisten wel waarom !!
De aannemers knepen een oogje dicht en schreven die dag in " als zijnde gewerkt " en de mannen deden de belofte om de rest van de week" een slagstje deure te geven " .
Zo ging dat en zo deden ze dat . Het werkte ...
Er was minder stress dan nu . Hoe zou dat toch komen ?
Dus ja...met hetgeen mij allemaal overkwam in 2021 maakte ik mij bij momenten geweldig boos . 
Ik werd boos op iedereen en eigenlijk was dat niet zo heel vreemd .
Maar het is verkeerd om  "  het de goede te laten bekopen samen met de slechte " en dus breng ik hier graag hulde aan alle medewerkers overal te lande die de duivensport recht houden , ondersteunen en mogelijk maken .
PROFICIAT !!
Een ding is volgens mij wel nodig en dat neem ik niet terug .
Transparantie is nodig . Als lid heb je het recht om te weten hoe de club er voor staat .
Misschien zou er dan ook meer begrip zijn voor elkaars situatie .
Ik ga dit " uit de kluiten gewassen " verhaal afsluiten
met een gedicht in oude spelling ( uit gegeven in 1843  ) van  ADRIANUS POIRTERS
en mij ooit toegezonden door wijlen mijn vriend Marcel Demeyere Tiegem berg .
Met dit gedicht wilde hij mij zeggen ....KALMPJES AAN !! 

IK HAD MYN ZEIL TE HOOG GESTELD

EEN KLEINE WIND HEEFT MY GEVELD .

NU VAAR IK MET EEN KLEINE SPRIET 

DE GROOTE WIND EN DEERT MY NIET ! 

Juist !
Tot de volgende 

Roger Casier 

( REBEL EN GENTLEMAN )