Het is weeral een tijdje geleden dat ik nog eens in de pen kroop ...
Heel vroeger ging dat zo .....
( Toen mijn vader brieven schreef aan “ zijne moeder “ . Van uit het werkkamp in Duitsland tijdens WO II )
Lieve Moeder ,
Ik neem de pen ter hand om U te schrijven en U te laten weten de staat van mijne gezondheid .
Hier gaat alles redelijk goed en hoop van u hetzelfde ....
Zo ging dat in die tijd en toen zijne moeder de brief thuis  kreeg was het nieuws al lang achterhaald maar het werd gretig gelezen en herlezen omdat er gewoon niets anders was ...
Ik herinner mij de verhalen over die laatste brief die pas arriveerde toen mijn pa al lang thuis was .
Ondertussen , vandaag 30 januari 2019 , is het weer beginnen sneeuwen .
Zo’n 10 centimeter .

En dan  moet ik altijd aan mijn vader denken , meer dan anders ....
Hij leerde mij als kind al dat sneeuw veel geheimen aan het licht brengt .
Hij nam mij  mee in den hof om te tonen welke bezoekers er ‘s nachts geweest waren .
Een wereld ging voor mij open ....
En dan ging het verder langs de veldwegel en ik leerde het verschil kennen  tussen de sporen van een haas en dat van een konijn .
Ook de smerige ratten toonden ons , in de verse sneeuw , van waar zij kwamen en waar zij naar toe gingen .

En nog altijd heb ik de neiging om in de maagdelijke sneeuwlaag op onderzoek te gaan ...
Een jaar bestaat uit een dozijn maanden en een er van is bijna voorbij . Het gaat zo ontzettend vlug dat ik er bang van wordt .
Veel tijd om daar bij stil te staan heb ik niet want het werk aan de duiven neemt toe . Nieuwe bewoners zijn gekweekt en gespeend en beginnen buiten te komen . Zalige tijden !!
Ik heb er nog niet echt veel kunnen van genieten omdat “ de staat van mijne gezondheid “ nogal te wensen overliet .
Wij werden geveld door grieptoestanden , koorts , hoesten en bassen  , klagen en kriepen ....
De normale bezigheden terug geschroefd tot het absolute minimum met als gevolg dat er een serieuze achterstand is op het schema .
Maar zoals altijd komt het wel weer goed . Ooit ! ....
Nog meer slechts nieuws is dat een agressieve rat binnen gedrongen is in de ren van de duivinnen en er een paar heeft dood gebeten .

Ik heb onmiddellijk de meest waardevolle kweekduivinnen in veiligheid gebracht en maatregelen genomen .
De vloer van de ren bestaat uit aarde , met 20 cm er boven , roosters met gaten van  5 x 5 cm . De ratten kunnen er eigenlijk alleen binnen als ze onder de fundering van de buitenmuren door graven . Blijkbaar zijn ze daar uiteindelijk toch in geslaagd .
Ik overweeg om op de roosters platen te leggen met het nadeel ( ? )  van regelmatig te moeten kuisen . Een andere oplossing zou zijn om onder de roosters beton te gieten maar dat is een serieus werk !!
En zo is het altijd wel iets op het duivenhok en gelukkig is het niet altijd slecht nieuws .
Bovendien heb ik het voorrecht van tijd te hebben , om ze van nabij gade te slaan en nog steeds , na al die jaren , sta ik versteld van de intelligentie van die beesten .
Zo zag ik een duivin bezig in een van mijn kweekboxen . Ze had grote jongen die uit de schotel begonnen te lopen en ik had verzuimd om er een vers nest bij te zetten . Bijgevolg  had ze een ei gedeponeerd tussen de twee grote jongen die met zachte drang uit het nest verdreven werden om rustig te kunnen broeden .
Dat lukte vrij aardig maar telkens als moeder het nest verliet , tijdens de voederbeurt , palmden de jongen het nest terug in en lieten zich zomaar niet meer weg jagen !!
Moeder bekeek het met lede ogen en opeens had ze het gevonden ....Ze gebaarde dat ze de jongen ging  voederen in een andere hoek van de box en de jongen kwamen piepend op haar toe gelopen !!!
Eenmaal dat ze zag dat het nest vrij was kroop ze vliegensvlug op haar eitjes en liet de piepers achter bij  hun papa .
Ik stond het schouwspel met open mond te bekijken en dacht weer maar eens ....SLIM , SUPERSLIM !!!

Waar is de tijd dat ik mijn jonge duiven “ pamperde  “ , in de watten legde ...
Kopjes in de drinkpot duwde om ze te leren drinken ....
Mijn kweekkoppels worden op verschillende tijdstippen gekoppeld en bijgevolg begin ik met het spenen van een 10-tal jongen en ik steek er steeds maar bij .

Vandaag 31 januari moeten er nog 2 bijkomen bij de bende van +/- 60 . De oudste gaan al naar de nok van  het dak van het grote vlieghok !
Die oudste zijn het best af . Ze kregen een tijdje volle bak kweekmengeling ter beschikking , maar dat verandert  al gauw ....
Zodra ze goed beginnen te pikken krijgen ze eten tot ze genoeg hebben  en ik zorg er voor dat ‘s avonds alles op is .

Ze krijgen dan hun eerstvolgende maaltijd op de middag van de volgende dag . Dus EEN MAAL daags eten ( en dat doe ik al 50 jaar zo ) en er zorg voor dragen dat ze honger hebben bij de volgende voederbeurt .
Vanaf dan maak ik het geluid dat het signaal geeft tot de maaltijd . Dat kan een fluitsignaal zijn , of gerammel van de voederbus , of gewoon uw stem .
Het is onvoorstelbaar hoe rap ze dat door hebben . De verse jongen die ik er bij steek , doorgaans in de late namiddag , hebben een volle krop eten en de dag nadien , op de middag ,  volgen ze de “ anciens “ naar de voederbak . Ze krijgen de kans tot ‘s avonds om een graantje mee te pikken !!!
Voor de rest moeten ze hun plan trekken . Vroeger controleerde ik angstvallig of ze wel gegeten en/of gedronken hadden maar dat doe ik al lang niet meer .
Je bewijst ze er geen dienst mee en een gezonde jonge duif weet zich perfect te  redden .

Doet ze dat niet , dan zal je er later niet veel plezier aan beleven .

Komt daar nog bij dat er dit jaar enkele uitvliegende kweekkoppels bij zitten die hen wegwijs helpen binnen en daar buiten !!
Gisteren zaten er zo’n 30 –tal buiten in de sneeuw en rond 13 uur kwamen ze vlot binnen op het signaal tot de maaltijd .

Nu is het nog een soepel regime . Ik zie links en rechts nog wat door de vingers , maar vanaf volgende week  worden de teugels strakker gespannen en als ze allemaal buiten komen en de gewoontes van het huis kennen en respecteren , dan moeten ze binnen stormen op mijn  signaal en die niet luistert mag op zijn kin kloppen .
Het is de enige manier om een beetje orde op zaken te houden .
Ondertussen gaat de internet-gekte vrolijk zijn gang .

Wat voor rommel er allemaal op de verkoopsite ’s gegooid word is gewoon ongelooflijk .
Een paar uitzonderingen bieden kwaliteit maar kosten dan ook handenvol geld .
Ik stel vast dat mensen nog steeds namen kopen . Het is voldoende om een nonkel , neef , schoondochter of schoonbroer , van de-crack-met-naam , in kwestie aan te bieden en ze beginnen te bieden als gekken .
Als je dan nog een halve gazet met uitslagen van GANS de familie er bij kunt voegen zit je helemaal goed .
Ik zie ook nieuwe bedrieglijke tendensen ...men liegt niet , men verzwijgt gewoon dingen ...zoals de verhouding tussen het aantal ingekorfde duiven en het aantal gewonnen prijzen .
Nog een spitsvondigheid die ik terug vind op vele stambomen is de volgende : ( voorbeeld )

VADER VAN :

1° prijs Tours ,

3° prijs Bourges ,

38° prijs Argenton ...
Velen denken dan dat die prijzen gewonnen zijn door een en dezelfde duif . MIS POES !!!
Die zijn gewonnen door 3 verschillende duiven en voor dat resultaat zijn ze elk 10 keer ingekorfd . Op 30 inkorvingen halen ze dan samen een prijsje of 6 , 8 ,  10 of meer  ? ( wie zal het zeggen ? ) 
Maar goed , die familie wordt dan in de adelstand verheven en we zijn vertrokken .
Ik zal je zeggen wat ge met zulke duiven gaat bereiken . De broek van uw gat spelen , dat ga je doen !
Ik heb er ook nog zulke gehad . De ene week de eerste en de andere week niet op de uitslag . In handen van voornoemde sjacheraars zijn het goudklompen die verkocht worden als eersteprijsvliegers en dat is nog niet eens gelogen ....
Op het hok van de gewone melker zoals u en ik vreten ze een gat in uw portemonnee !

Het is nu ook de tijd van de bon-verkopen ten voordele van de clubkassen .
Ze zijn er wel nodig , denk ik , en hier kan internet en het voorbieden wel hulp bieden .
Men kan thuis op zijn gemak het aanbod bekijken en in alle rust een bod uit brengen .
Ik bekijk dit enigszins met andere ogen dan vroeger , vooral na enkele openhartige gesprekken met bestuursleden van diverse clubs .
Niemand werkt nog voor niets en bovendien geraakt men steeds moeilijker aan personeel dat week na week paraat staat ! .
Dus zijn deze inkomsten broodnodig om het leefbaar te houden .
En daarom help ik waar ik kan want het is dank zij hen dat we met de duiven kunnen spelen .

( en dat wordt dikwijls vergeten )
Het heeft ook  een belangrijk sociaal aspect en via een bon ( gekocht of geschonken ) had ik al vele leuke contacten .
Vaak zijn er al mooie vriendschappen ontstaan door die contacten . Dus dat is alleszins een positieve noot .
Op eigen hok doe ik nogal veel aan nauwe inteelt en een kruising met vreemd bloed dringt zich dan op .
Dan is het voor mij zaak om met mijn bescheiden budget toch iets op de kop te kunnen tikken .
Het heeft totaal geen zin om zomaar iets te kopen in het wilde weg . Ik heb een paar keer naast de prijzen gegrepen omdat mannen met dikke portefeuilles meer gewicht in de weegschaal wierpen .....
Tenslotte heb ik mijn toevlucht genomen tot een verkoop van jonge duiven welke betaalbaar bleken te zijn .
Nu was het alleen nog zoeken naar iets met goeie papieren en in inteelt gekweekt .
Mijn oog viel op “ DE SPITSE “ van LEON JACOBS .
Deze duif van 2006 won onder andere 2 eerste uit Gien ( +/- 250km ) en is vader van de 1° Chateauroux op 2985  duiven en de 2° Argenton op  1748 duiven .
Ik bood  op een pikzwart duivinnetje 5051646/19 uit ZOON SPITSE x KLEINDOCHTER SPITSE en kon het binnenhalen .
Voor 30 euro extra werd het thuis gebracht en dat was best wel betaalbaar . Het duifje dat MILOU gedoopt werd gaat niet buiten ( of wat dacht je ? ) en zal in november 2019 in gezet worden in de kweek !
En zo hebben we weeral iets om vooruit te blikken , beetje dromen ....
want HOOP DOET LEVEN ! 

met vriendelijke groeten 
Roger Casier 

Maak jouw eigen website met JouwWeb